O Sopocie

W źródłach pisanych po raz pierwszy nazwa Sopoth pojawia się w akcie donacyjnym wystawionym przez księcia pomorskiego Mściwoja I z 1283 roku. Książę nadał osadę rybacką klasztorowi cystersów w Oliwie. Pojawienie się w Sopocie lekarza polowego Jeana George’a  Haffnera otworzyło nowy rozdział w historii miejscowości. W 1808 roku przybył on do Gdańska wraz z francuskimi oddziałami generała Jeana Rappa. Po odejściu wojsk Haffner pozostał w Gdańsku i założył rodzinę.

W 1823 roku uruchomił w nadmorskiej części Sopotu pierwszy na gdańskim wybrzeżu profesjonalnie prowadzony Zakład Kąpielowy. Do końca lat 20. XIX wieku powstały kolejne obiekty związane z obsługą kąpieliska: dom kąpielowy, dom kuracyjny, przebieralnie, nadmorski park i tereny spacerowe, a także pierwsze drewniane molo.

W 1870 roku kąpielisko uzyskało połączenie kolejowe, co znacznie zwiększyło liczbę letników i przyciągnęło nowych mieszkańców. Nastąpił szybki rozwój uzdrowiska: zrealizowano wiele istotnych inwestycji, wybudowano nowoczesny II Dom Kuracyjny, postawiono Łazienki Północne i Południowe, wydłużono molo, wytyczono nowe ulice, powstała gazownia, stworzono plan zabudowy miejscowości. W latach 90. XIX wieku powstały korty tenisowe i hipodrom.

W 1901 roku Sopot uzyskał prawa miejskie. Kolejne lata przyniosły dalszy rozwój: wybudowano szereg budynków użyteczności publicznej (pocztę, remizę strażacką, szkoły). Wybuch I wojny światowej zatrzymał rozwój miasta. Po zakończeniu działań wojennych kąpielisko stało się częścią Wolnego Miasta Gdańska. W okresie istnienia WMG (1920–1939) Sopot stał się kurortem o europejskiej renomie, nazywano go „perłą Bałtyku”, „Riwierą Północy” i „Monte Carlo Północy”.

W połowie lat 20. XX wieku w Sopocie mieszkało około 30 tysięcy osób, głównie pochodzenia niemieckiego. Polacy w liczbie około 3000 osób stanowili mniejszość narodową. Prężnie działała również żydowska gmina wyznaniowa.

Po wybuchu II wojny światowej wielu przedstawicieli Polonii sopockiej zostało zabitych lub osadzonych w obozach. Społeczność żydowska praktycznie przestała istnieć. Po zakończeniu działań wojennych Sopot znalazł się w granicach Polski. Przedwojenni mieszkańcy w większości wyjechali. Nieliczni, w tym przedstawiciele Polonii, pozostali i razem z przybyszami, przede wszystkim z Kresów Wschodnich i Warszawy, na nowo stworzyli społeczność miasta. Dziś Sopot to jedno z najbardziej urokliwych polskich miast i jeden z najchętniej odwiedzanych kurortów nad Bałtykiem. Więcej informacji na stronie: https://visit.sopot.pl/.